من میروم...

ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﻛﻪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺯﺩ ...

ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﻢ ﻛﻮﺩﻛﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ...

ﻣﻴﺮﻭﻡ ﺗﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺗﺮﻧﺪ ...

ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭﺝ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ...

کاش عشق را از پلک های خود می آموختیم

پلک هایی که تا وقتی خون

در رگ هایشان جاری است هردم برهم بوسه می زنند

پلک هایی که از سحر تا پاسی از شب

برای در آغوش کشیدن هم لحظه شماری می کنند

پلک هایی که حتی برای دقیقه ای کوتاه هم نمی توانند

دوری از یکدیگر را تاب بیاورند پلک هایی که

در لحظه مرگ هم در آغوش یکدیگر جان می دهند

عشق را باید از آن ها آموخت …!

آخرین حرف تو چیست؟

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض

صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض

یک طرف خاطره ها!

یک طرف پنجره ها!

در همه آوازها! حرف آخر زیباست!

آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟

حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست